17 września 1939 roku oddziały Armii Czerwonej, bez wypowiedzenia wojny, przekroczyły wschodnią granicę Rzeczypospolitej Polskiej. W ten sam dzień rząd Związku Radzieckiego w nocie skierowanej do ambasadora Wacława Grzybowskiego w Moskwie zrywał jednostronnie stosunki dyplomatyczne, stwierdzając, iż państwo polskie przestało istnieć.

Związek Radziecki dokonał bezprawnej agresji na państwo, które toczyło wojnę obronną z najeźdźcą hitlerowskim. Dramatyzmu sytuacji dodał rozkaz marszałka Rydza-Śmigłego, który wydał rozkaz zabraniający podejmowania walki z sowietami. Tym samym los Polski, zaatakowanej na wszystkich odcinkach granicy państwowej, zdradzonej przez swoich Anglię i Francję został przesądzony.

Atak ZSRR na Polskę był wypełnieniem tajnego protokołu paktu Ribbentrop-Mołotow, który przewidywał dokonanie czwartego rozbioru. Przez cały okres Polski Ludowej była to data, która była ukazywana przez propagandę komunistyczną, jako działanie prewencyjne, zmierzające do ochrony mieszkających na terenie RP Ukraińców oraz Białorusinów. Jednak w powszechnej świadomości historycznej Narodu 17 września funkcjonował, jako bezprawny, zdradziecki akt agresji, który rozpoczął kolejne pół wieku zniewolenia.

17 września stał się preludium dla mordu katyńskiego, Golgoty syberyjskiej, zwalczania podziemia antykomunistycznego po drugiej wojnie światowej, w końcu wprowadzenia nieludzkiego systemu, który zniewolił Naród i wyniszczył fizycznie jego najlepszych Synów. Pomimo funkcjonującego przez kilka dekad aparatu terroru, intensywnej indoktrynacji komuniści nie zdołali złamać ducha polskiego i pragnienia wolności. Antykomunizm na trwałe wpisał się w naturę , jest tożsamy z polskością. I tli się swoim zdradzieckim żarem jedynie w zgniłych umysłach, nielicznych zwyrodnialców.

17 WRZEŚNIA 1939 PAMIĘTAMY!