KOSZULKA PATRIOTYCZNA MĘSKA - TEDDY

"Nigdy nie nokautowałem Niemców w ringu. Masakrowałem ich przez całe trzy rundy”

Kiedy
w 1935 roku, osiemnastoletni wówczas i mało znany w świecie
bokserskim Tadeusz Teddy Pietrzykowski, wygrał walkę z ówczesnym
mistrzem Polski w wadze koguciej Antonim Czortkiem ''Kajtkiem'', nie
przypuszczał pewnie, że boks uratuje mu kiedyś życie, a On sam
przejdzie do historii jako „Bokser
z Auschwitz”.

W 1940 roku Pietrzykowski zostaje zatrzymany podczas próby przedostania się do Francji, gdzie formowały się wojska polskie po Wojnie Obronnej 1939. Trafia do Auschwitz, gdzie wraz z innymi więźniami poddany zostaje nieludzkim torturom fizycznym i psychicznym.

W tym samym czasie, niemieccy kapowie i kryminaliści ściągnięci do Auschwitz w celu „trzymania porządku”, spędzali wolny czas na urządzaniu obozowych walk bokserskich, które z czasem stały się dobrze dochodowym, hazardowym biznesem, zapewniającym Niemcom rozrywkę .

Wieść o przedwojennej, bokserskiej karierze Pietrzykowskiego roznosi się szybko wśród więźniów i tym sposobem Teddy krzyżuje rękawice z Walterem Dünningiem, zawodowym bokserem wagi średniej. Dünning w obozie słynął z wyjątkowego okrucieństwa względem innych więźniów, na których sadystycznie wyżywał się, chcąc pokazać swoją siłę i wyższość. Dobrze umięśniony, wysportowany i odżywiony Niemiec staje naprzeciw lżejszego o 20 kilogramów Tadka z zamiarem szybkiego rozstrzygnięcia walki.

W rogu obozowej kuchni, pośród rozemocjonowanych więźniów, tworzących żywy ring dochodzi do starcia, w którym Tadek raz po raz trafia na głowę Niemca. „Bij Niemca, bij”, dochodzą okrzyki ze strony współwięźniów. Kończy się pierwsza runda. Zamroczony Niemiec nie spodziewa się, że to dopiero początek. W drugiej rundzie Teddy wytrzymuje szturm niemieckiego kapo i po serii ciosów rozbija Dünningowi nos! Więźniowie szaleją z zachwytu wykrzykując co chwila „Bij Szwaba”, to jednak wyprowadza z równowagi innych kapo, którzy brutalnie rozprawiają się publicznością. Walka jest skończona.

Sensacja jaką wywołał Teddy umożliwiła mu otrzymanie lżejszej pracy w obozie i możliwość regularnych treningów. Rok po pierwszej walce waży już 66 kg i gotów jest do starć nawet z zawodnikami wagi ciężkiej. W Auschwitz stacza od 40 do 60 walk pokonując między innymi holenderskiego mistrza kraju wagi poł-średniej Leu Sandersa. Pokonuje utytułowanych niemieckich zawodników: byłego wicemistrza Europy Wilhelma Maiera i eksmistrza Niemiec Harry’ego Steina.  Krwawo rozprawia się z innym brutalnym kapo o czym wspomina później Andrzej Rablin świadek tego pojedynku: „Krew z rozbitego nosa, warg i rozciętych brwi zalewała tułów kapo i matę ringu, a walka wciąż trwała”. Dzięki licznym zwycięstwom, na których niemieccy essesmani zarabiali pokaźne sumy dostaje duże przydziały żywności, którymi dzieli się z innymi więźniami obozu. W liście do matki pisze:

„Jestem dziś mistrzem wszech wag KL Auschwitz po zwycięstwach nad Janowczykiem, Dexponko itd. Tak, Mateńko, dostałem za to 10 bochenków chleba i 10 kostek margaryny – rozdałem na gwiazdkę biednym, niech i oni mają. Widzisz przydał mi się boks – prawda – widzisz i pamiętasz, co ci wszyscy mówili – Sylwina, co będzie z niego? On sobie w życiu nie da rady (…). Dam sobie radę i w piekle przy Bozi pomocy, a oni jak wychowali swoje dzieci, co? Na muchy – aż strach patrzeć, jak giną biedaki”.

Pietrzykowski staję się także ważnym elementem konspiracyjnej organizacji powołanej w Auschwitz przez Witolda Pileckiego. W 1943 roku zostaje przewieziony do obozu w  Neuengamme, gdzie kontynuuje bokserską, obozową karierę. Następnie trafia do obozu z Bergen -Belsen, który zostaje wyzwolony przez Brytyjczyków w 1945 r.

Po wyzwoleniu wstąpił do 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, gdzie zajmował się organizacją zajęć sportowych wśród żołnierzy.

Umiera w 1991 roku w Bielsku Białej.

Koszulka z wizerunkiem Tadeusza Teddy Pietrzykowskiego została wykonana z wysokogatunkowej bawełny 210g. Grafiki zostały wykonane metodą sitodruku, a całość przyozdobiliśmy potnikiem w kolorze nadruku i trzema metkami żakardowymi.